መታሰር… መፈታት ?!?
(መላኩ አላምረው)
…
በዚች በሀገሬ
ትላንት እና ዛሬ
ሚደጋገም ወሬ …
አዕምሯያኑ፣
ብዕራውያኑ፣
‹በነውጥ በሽብሩ›
“ታስረው” የነበሩ …
‹‹ተፈቱ! ተፈቱ! ደስ አይልም?›› ይሉኛል፣
እኔ በበኩሌ …
የመታሰርና የመፈታት ትርጉም ተቀላቅሎብኛል፡፡
በአዕምሯዊ ፍጡር - በሰብዓዊ ዓለም፣
መታሰር… መፈታት… ብሎ ነገር የለም፡፡
ወይም ለእኔ አዕምሮ ሐቁ ግልጽ አይደለም!
…..›››
‹‹እግርን በእግረ-ሙቅ - መሄድን ለማስቆም፣
ዓይንን በጨለማ - እይታን ለማድከም፤
እጅን በካቴና - ከብዕር እንዲቋረጥ፣
አናትን በኩርኩም - ላ’ሳብ ጊዜ እንዳይሰጥ፤››
እንዲያው በመመኘት…
እንዲያው በመሞኘት…
ምን ብዙ ቢደከም………
ሰብዕናን ማሰር
እይታን ማሳወር
አዕምሮን ማጣመም
ሂደትንም ማስቆም
ፈጽሞ አይቻልም፡፡
ምክንያቱም….
በአካል ላይ ሚደርሰው ስቃዩ ከፍ ቢልም፣
የነፍስን ባሕርይ - አዕምሮን ማሰር ግን - ለሰው አይቻልም!
በጥበበ አምላክ የአዕምሮ ተፈጥሮ፣
የሚቆም አይደለም እንደ-ሥጋ ታስሮ፡፡
እንዲያውም እንዲያውም…
‹አዕምሮን ራስ› እንጂ ሌላው አያስረውም
እናም እኒህ ሰዎች!
ባለ ህሌናዎች!
ታስረው ነበር አንበል! እስረኞችስ እኛ …
ህሌናችን ክደን፣
ማስመሰልን ለምደን፣
ከሐሰት ተዋልደን… እንቅልፍ የምንተኛ፡፡
